Dla rodziców

Szefowie w tym roku: 

• Akela – Paulina Wojewodzic
• Ikki – Daria Aksentiy
• Bagheera - Paulina Mazurek
• duszpasterz

Kontakt: 

• Akela – Paulina Wojewodzic 733 849 875 
• blog gromady: http://2gk.fse.pl , Strona środowiska: http://krakow.skauci-europy.pl/
• Przełożeni: hufcowa dh. Izabela Grzywa HR. 600823768

Mundur Wilczka

Beret granatowy
Koszula błękitna z naszywkami, rękawy koszuli są zawsze podwinięte, ostatni guzik kołnierzyka jest zawsze rozpięty.
Spódnica granatowa (długość za kolana) z wklęsłą fałdą , pasek skórzany z klamrą FSE.
Podkolanówki granatowe
Sweter granatowy z naszywkami, opuszcza się na spódnicę, kołnierzyka koszuli nie wykłada się na sweter.

Znaczenie munduru

Mundur jest zewnętrznym znakiem naszego ideału. Po­kazuje innym, a jednocześnie uświadamia nam samym, że jesteśmy Skautami Europy i chcemy żyć według Prawa Harcerskiego oraz Zasad Podstawowych FSE.
Mundur nas łączy. Pokazuje, że tworzymy wspólnotę: wszyscy w całej Europie nosimy ten sam mundur i żyje­my tym samym Prawem.
Mundur jest „tablicą”, która pokazuje etapy rozwoju oso­bistego harcerza, pełnione przez niego funkcje i zdobyte sprawności.
Mundur jest piękny, rozwija poczucie piękna, pomaga tworzyć radosną atmosferę.

Noszenie munduru

Mundur nie jest własnością danego harcerza, lecz całej Fe­deracji. Zakładając mundur, stajemy się „wizytówką” FSE. Dlatego należy dbać o to, żeby mundur był zawsze komplet­ny według zasad opisanych w ceremoniale, bez dodawania i bez ujmowania czegokolwiek, oraz żeby był czysty i pielęg­nowany. To wszystko jest znakiem naszego szacunku wobec Związku, do którego należymy.

Warto wiedzieć

Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego jest ruchem wychowawczym posługującym się metodą harcerską, opartym na zasadach religii rzymsko – katolickiej oraz uczestniczącym w wielkiej wspólnocie wiary i działania jaką jest Skauting Europejski.

Nadać sens

Celem stowarzyszenia jest dostarczenie każdemu młodemu człowiekowi środków do osobistego rozwoju w następujących pięciu dziedzinach:
-zdrowie i sprawność fizyczna,
-zmysł praktyczny,
-kształcenie charakteru,
-zmysł służby,
-życie religijne.
Metoda harcerska wychowuje zatem dziecko i nastolatka we wszystkich wymiarach jego osoby, również w wymiarze chrześcijańskim. Skauting europejski Chce przygotować młodego człowieka do dorosłego życia, stąd zna dobrze swoje miejsce, zawsze pełniąc rolę pomocniczą w stosunku do rodziny i szkoły.

Uczyć przez działanie

Oryginalność metody harcerskiej polega bez wątpienia na tym, że jest ona szkołą działania. Zastęp harcerski nie jest miejscem gdzie zdobywa się wiedzę w sposób bierny, ale wspólnotą praktycznej nauki życia poprzez obcowanie z przyrodą, grę, życie w zastępie.

Wychowanie młodych przez młodych

Drugą oryginalną cechą harcerstwa jest, wydawałoby się „szalony” pomysł wychowania młodych przez młodych. Z dala od wszelkiej demagogii i dzięki prawu harcerskiemu akceptowanemu przez wszystkich, młodzi są odpowiedzialni jedni za drugich poprzez sprawowanie konkretnych funkcji w zastępie.

Wychowanie zróżnicowane

Aby stworzyć dobre warunki do wychowania chłopców i dziewcząt i uszanować naturalne zróżnicowanie rozwoju psychofizycznego obu płci, Stowarzyszenie postanowiło zaproponować rodzicom umieszczenie dziewcząt w jednostkach żeńskich, a chłopców w męskich. Organizowanie od czasu do czasu wspólnych zajęć pozwala na wzajemne poznanie i szanowanie drugiego w jego niepowtarzalności i odmienności.

Metoda przystosowana do wieku

Aby naprawdę dać każdemu to , czego potrzebuje, harcerstwo przystosowało również swoją metodę do etapów rozwoju młodego człowieka: - wilczki (8-12 lat), harcerki i harcerze (12- 17 lat), przewodniczki i wędrownicy (powyżej 17lat).

Uformowana i świadoma swego zadania kadra wychowawcza

Zastosowanie tej pedagogiki wymaga poważnej formacji kadry, w którą ruch nieustannie inwestuje. Młodzi instruktorzy w wieku między 19 a 25 rokiem życia, uczestniczą minimum rok w pogłębionej formacji osobistej oraz w jednym lub dwóch obozach szkoleniowych prowadzonych na wysokim poziomie. W swoich zadaniach są wspomagani przez instruktorów nieco starszych wiekiem, którzy służą im radą i są w każdej chwili do dyspozycji rodziców.

Historia

Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” FSE swój początek datuje na luty 1982 r., kiedy to grupa lubelskich instruktorów zdelegalizowanego wraz z wprowadzeniem stanu wojennego Niezależnego Ruchu Harcerskiego postanowiła kontynuować swoją działalność w ścisłej więzi i pod opieką Kościoła (w ramach duszpasterstwa służby liturgicznej diecezji lubelskiej, pod opieką ówczesnego biskupa lubelskiego Bolesława Pylaka).
Rozwijało się w formie półlegalnej, pod nazwą Harcerski Ruch Liturgiczny „Zawisza”, do roku 1990, kiedy uzyskało osobowość prawną.
W listopadzie 1995 r. Stowarzyszenie przystąpiło do Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy - Federacji Skautingu Europejskiego identyfikując się z ideą, celami i pedagogiką Federacji. Organizacja Przewodniczki i Skauci Europy powstała w 1956 r. w krajach Europy zachodniej, aby poprzez pedagogikę skautową formować ludzi, którzy przyczynią się do odbudowania na gruncie wiary chrześcijańskiej jedności naszego kontynentu. W roku 2003 Federacja Skautingu Europejskiego uzyskało również, statut prywatnego stowarzyszenia wiernych świeckich Prawa Pontyfikalnego.
Stowarzyszenie uczestniczy ponadto w Federacji Harcerstwa Polskiego na statusie obserwatora, od listopada 1998r. jest członkiem Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich.

Idea FSE

Oparta jest o trzy filary:
1) tradycyjną pedagogikę skautową Roberta Baden-Powella, wzbogaconą myślą francuskiego jezuity Ojca Jakuba Sevin (o. Sevin był twórcą skautingu katolickiego, jego proces beatyfikacyjny toczy się obecnie w Rzymie),
2) wiarę chrześcijańską - udział w Nowej Ewangelizacji, formacja religijna - pomoc w zdobyciu żywej więzi z Panem Bogiem podstawowym zadaniem,
3) jedność Europy chrześcijańskiej - w rozumieniu nauczania Jana Pawła II: jako odbudowa duchowej jedności starego kontynentu.

Pedagogika

Praca wychowawcza odbywa się w dwóch niezależnych nurtach: harcerek i harcerzy (męskim i żeńskim).
Nurty dzielą się na trzy gałęzie wiekowe, które stanowią komplementarny system wychowawczy znakomicie odpowiadający naturalnym etapom rozwoju młodego człowieka:
1) gałąź żółta: wilczki - wiek 8-12 lat, pracują w oparciu o „Księgę Dżungli” Ryduarda Kiplinga, główny cel wychowawczy to otwarcie na innych (wydobycie z dziecięcego egoizmu) - hasło „Ja i inni”, ukierunkowanie na Pana Boga poprzez zabawę, patron: św. Franciszek z Asyżu;
2) gałąź zielona: harcerki i harcerze - wiek 12-17 lat, główna i najliczniejsza gałąź w harcerstwie, pedagogika wspólnotowa: podstawą system małych, kilkuosobowych grup - zastępów, nauka życia we wspólnocie i społeczeństwie - hasło ”Ja wraz z innymi”, wychowanie poprzez działanie - przygodę (grę), kształtowanie podstawowych cnót ludzkich, pogłębianie i porządkowanie życia religijnego, patron: św. Jan Bosco;
3) gałąź czerwona-tzw. „Droga”: przewodniczki i wędrownicy - wiek 17+ lat, główny cel: pomoc w rozeznaniu i aktualizacji powołania życiowego, przygotowaniu do dorosłego, twórczego i odpowiedzialnego życia - hasło „Ja dla innych”, dewiza gałęzi: „Służyć”, pedagogika indywidualna, patroni: św. Teresa z Lisieux i św. Ignacy Loyola.
Celem ogólnym pedagogiki jest pomoc rodzinom katolickim w integralnym i całościowym wychowaniu młodego człowieka.
Cele szczegółowe zawierają się w 5 punktach:
1) troska o zdrowie i rozwój fizyczny,
2) kształtowanie zmysłu praktycznego,
3) formacja charakteru („celem harcerstwa jest ukształtowanie mężczyzn i kobiet z charakterem”),
4) służba bliźniemu,
5) formacja religijna (cel podstawowy - świętość, z nową siłą przypomniana i proklamowana przez Sobór Watykański II).
W swej pracy wychowawczej Stowarzyszenie zwraca pilną uwagę na współpracę z rodzicami oraz z księżmi duszpasterzami. Bez udziału tych ostatnich trudno wyobrazić sobie prawidłowo pracującą drużynę i obóz harcerski.
Federacja Skautingu Europejskiego w Europie: ponad 70 000 przewodniczek i skautów we Francji, Włoszech, Belgii, Niemczech, Austrii, Hiszpanii, Szwajcarii, Portugalii, Litwie, Rumunii, Węgrzech, Albanii, Łotwie, ponadto w organizacji afiliowanej w Kanadzie.
Opracowali:
Tomasz Szydło – Przewodniczący Stowarzyszenia
Tomasz Podkowiński – Sekretarz Krajowy Stowarzyszenia